Enjoy life

China is 'fashionable'

Hoewel we nu al weer drie weken terug zijn uit het land, ben ik nog steeds in de ban van China. Deze morgen droomde ik dan ook weer even lekker weg bij dit heerlijk videodagboek. Het model, samen met Mario Testino en Vogue's Fashion Director, Tonne Goodman, gingen een week lang op ontdekkingreis langs kunst, fashion en architektuur in het in zeer rap tempo veranderende China. En dat laatste kan ik zeker beamen... .

Eco in China

Een van mijn eigen eisen, toen ik begon met het plannen van ons 'China avontuur', was dat de reis redelijk 'slow travel proof' moest zijn. Dus geen enorme lange ‘boodschappenlijstjes’ met attracties die we wilde zien, geen route uitstippelt van uur tot uur, liever een huisje huren dan in een groot hotel slapen, plekken bezoeken die de locals ook bezoeken, langere tijd op één plek blijven, een beetje LOHAS en uiteraard moest het ook interesant zijn voor een zeven jarige. Dat zal wel niet meevallen in een China waar het gaat om geld, expansie, ik eerst en een systeem dat draait om 'repetition' en niet om creativiteit en zelf-ontplooing. Nou, ook in China kennen ze (gelukkig (tegen))trends en laten die nu in grote lijnen hetzelfde zijn als in Nederland. Hang naar duurzaamheid, kleinschaligheid, biologisch eten, steeds meer belangstelling voor spirtualiteit, verlangen naar vroeger, etc. Je bent dus niet alleen maar overgeleverd aan de grote reisorganisatie, die je laten slapen in saaie middeklasse (staats)- of grote zaken hotels en je opzadelen met een overvol programma. Met een beetje speurwerk kom je vanzelf inspirerende plekken tegen. Zo ook nabij Beijing, waar wij geslapen in The Brickyard Inn. Maar ook in Youth Hostels is het in China prima verblijven, een hele leuke is Shuyuan Hostel in Xi'an. En natuurlijk bezochten we in Hangzhou (erge leuke stad trouwens) het Charm Cafe. Dit cafe annex winkel en creatieve broedplaats past geheel binnen de tijdsgeest van nu en zet je te denken over de rol die China gaat innemen ten aanzien van design, productie en craftsmanship ten opzichte van het westen. In Moganshan (een dikke 200 kilometer van Shanghai) hebben we gelogeerd in Naked Home Village. Een prachtige plek midden in de natuur. En in Shanghai bezochten we een boerenmarkt, waar onze plaatselijk gids, meteen via haar IPhone op Weibo (de Chinese Twitter) poste dat dit haar eerste keer was op een boerenmarkt...en als bewijs een foto met tomaat poste. Ook bezochten we Tony’s Farm, een bedrijf dat biologische groente teelt en via een member-programma aan huis levert. De organisatie heeft op zo’n uur rijden van Shanghai een eigen kassencomplex aangelegd en kreeg daarvoor flinke steun van de overheid. En heerlijk gegeten hebben wij (overal eigenlijk) in Hot Pot restaurant Qi-Min, dat volledig biologisch is. Nog iets dat opviel, bijna alle motorfietsen zijn elektrisch, en worden opgeladen via het lichtnet. Een verademing vergeleken bij veel andere Aziatische steden, waar de ontelbare motorfietsen een onophoudelijke terreur uitoefenen op je trommelvliezen. Ook word je bij toeristische attracties doodgegooid met borden voorzien van teksten als ‘Don’t harm animals’ en ‘Treat nature like treat home’. Minstens zo verrassend: vrijwel alle prullenbakken waren verdeeld in een deel voor recyclebaar en niet-recyclebaar afval. Zo zie je dus ook de tijdsgeest in China is aan het veranderen... Wil je meer China reis tips mail mij, ik deel ze graag.

China, een cultuurschok?

 

 

Wij zijn terug van vakantie. Drie weken lang China (zie verslag hierboven uit mijn fotoboek). China...? Ja! Ik wilde met mijn eigen ogen aanschouwen, waar de laatste tijd zoveel over wordt geschreven: de groei, de vrijheid, de tegenstellingen en Mees mijn zeven jarig zoontje kennis laten maken met de toekomst. Want, wat ook op afstand je mening is, over dit land. Over een ding zijn we het eens. Dit wordt de eeuw van China. Maar wat weten we nu echt over China? Ontstaat er een 'nieuwe Chinees', zijn er grenzen aan hun groei? En deel ik de mening van het boek "Met open mond door china, een chinabeleving in 2010" van ene Marina Laméris, dat ik kocht er voorbereiding van onze reis, namelijk: "de dankbaarheid dat ze hier in Nederland woont en niet daar: vanwege onze vrije samenleving en vanwege onze enorme culturele rijkdom". Op dit laatste kon ik in iedergeval, al snel, volmondig NEE zeggen, die mening deel ik niet. Ja, ik weet dat China geen democratie is, maar ik vind het een fascinerend land dat ik het liefst zo snel mogelijk opnieuw zou willen bezoeken. En ook dan weer niet gehinderd door ons westers belerend vingertje, dat namens mij zegt hoe ik en andere over de dingen zou moeten denken, nog voordat ik zelf mijn mond heb kunnen opendoen. Dan de enorme groei die het land doormaakt. Ze zijn met veel, dan kan er ook  veel..., en is er veel nodig. Maar wat mij ook opviel, is dat de groei die ze doormaken ook komt doordat ze hun eigen pad bewandelen en agenda beheren en putten uit hun enorme culturele rijkdom. En dan nog mijn kennis making met China ruim 30 jaar geleden, door de boeken van Eleanor Frances Lattimore. Kleine Sjang, die in het oorspronkelijke boek Little Pear heet was toendertijd mijn gids (nu de Apps van Loney Planet). Ik heb die boeken als kind verslonden. Vanwege de mij onbekende wereld en prachtige tekening. Maar ook omdat het zo allemaal herkenbaar was en Kleine Sjang die aan tang-hulurs likte, die me ook heel lekker leken. Onze China reis is in geen enkel opzicht een cultuurschok geworden, het was puur genieten, metaal tanken, brandstof voor de hersenen... . De tegenstellingen, de contrasten, de misstanden, ja ze zijn er, zowel binnen China als met het Westen, maar er zijn ook heel veel overeenkomsten. Meer dan we wellicht in eerste instantie (willen) zien. O, ja als laatste, wie denkt dat de Chinezen nog de hele dag lopen te rochelen, spugen, slurpen, smaken bij het eten van hond, zich massaal verplaatsen per fiets en milieuhorken zijn... . Zeg ik tegen, geloof niet alles wat geschreven staat in de (reis)boeken...,  oordeel niet, volgens de boeddhisten is dat zelfs niet goed, omdat we nooit het hele verhaal kennen... . 

'het gele kopieergevaar'.

Onder de naam China Design Market – Wó Yóu Travelogues presenteerden enkele jonge Chinese ontwerpers zich tijdens de Salone del Mobile in Milaan. Curator van de expositie Wó Yóu Travelogues was Beatrice Lanza. Zij koos projecten van jonge ontwerpers uit Beijing en Sjanghai, die zinspelen op nieuwe levensstijlen in de stad. Wóyóu is een Chinese uitdrukking die populair was aan het einde van de 19e eeuw, toen een nieuwe entertainment- en amusementscultuur het leven van gewone mensen in grote steden binnendrong. Zo konden nieuwe culturele en commerciële invloeden, en beelden, goederen en normen, het alledaagse stedelijke leven veranderen. De expositie is dus letterlijk bedoeld om te laten zien wat de laatste stand van zaken is, de veranderingen op het gebied van Chinees ontwerp en het internationale potentieel ervan. Een voorproefje op de eerste Beijing International Design Week, die wordt gehouden in oktober dit jaar.  En zo veranderd mijns inziens langzaam het beeld in de wereld, dat heerst tegen 'het gele kopieergevaar'... . Slim.

LOHAS

Doordat mijn fascinatie voor China uit mijn kindertijd (Kleine Sjang), recent weer de kop opstak, stuitte ik laatst op 乐活族. Dit is de Chinese vertaling van ‘LOHAS’, wat weer zoiets betekent als Lifestyles of Health and Sustainability oftewel gezond en duurzaam. Dit woord komt van de Amerikaanse sociologist PaulRay. De zogenaamde LOHAS, is een jonge generatie van ongeveer halverwege de twintig met een lifestyle die gericht is op gezondheid en duurzaamheid. Dit is een vaak hoger opgeleide groep die consistent bij aankopen en investeringen keuzes maken gericht op sociale en culture waarden. Bij deze groep geldt dat ze er actief mee bezig zijn en dat duidelijk is, dat alles groen is. Dit levert status op, de zogenaamde eco-status. En nu blijkt dat in het meest vervuilende land ter wereld, LOHAS een zeer populaire lifestyle aan het worden is. Chinese LOHAS’s staan bekend om het eten van organic voedsel, alleen kleding te dragen die gemaakt is van verantwoord katoen, linnen en hennep, ze nemen hun eigen stokjes mee als ze gaan uit eten, verplaatsen zich uitsluitend via opebaar vervoer of lopen, gebruiken energie besparende apparatuur en shoppen met hun eigen tasjes. Longkuan is een zangeres, designer en zelfmade LOHAS en blogt er van harte op los op LOHAS Queen om deze lifestyle te promoten in haar land. Ze ontwerpt onder andere een t-shirt's, met als thema “我是素的 ( I ben veg)”. En daarnaast is ze bekend om haar sociale aktiviteiten rondom het promoten van vegetarianism. Grappig dat 10 jaar na het introduceren van deze term in het westen, wij er onze mond nog steeds vol van hebben (met inmiddels weer nieuwe krachttermen) en de chinezen, die doen het gewoon ... .

Het jaar van het Konijn

 
Vandaag vieren de Chinezen hun Nieuwjaar en 2011 staat in het teken van het konijn. Volgens de Chinese traditie is het konijn lief en populair en heeft het veel artistiek gevoel en een goede smaak. Klinkt goed toch!? Maar het konijn is ook pessimistisch, conservatief en onzeker. Mmmm... . Wat heeft het jaar van Het Konijn dan voor ons in petto? Volgens Chinese astrologen wordt het vooral een rustig, positief en inspirerend jaar, na de turbulentie die De Tijger heeft veroorzaakt. En konijnenjaren zijn bovendien goed voor de ontwikkeling van kunst- en cultuur én bevorderen de werelddiplomatie. Dat is nog eens interessant met al die bezuinigingen in het vooruitschiet... .

DO you DIY in China

 
“Making the things you need, making the things you want, making things unique in that market, one of a kind personal items, this has become the highest level pursuit of DIY.” – Chinese DIY’er.

Dit is de ethos van de groeiende DIY cultuur onder Chinese jong volwassen. Deze DIY cultuur onder de Chinese jongeren focest zich op drie belangrijke zogenaamde “C” gebieden: Creativity, Customization en Cuteness. Het meeste van dus wat wordt ontworpen kan het makelijkst omschreven worden als ‘soft goods’, vaak vervaardigd c.q. gebruik makend van speciale technieken. Maar in toenemende mate ligt de foces in de ontwerpen steeds meer op de 'praktische' kant van het design.
En zie je prachtige simpele esthische ontwerpen die een groot 'ingenuity' vertonen gekoppeld met een sterke design flair. Er zijn inmiddels verschillende online communitiesin China, als http://www.diy8.org/, die zich speciaal richten op de DIY culture onder Chinese twintigers. En geven je dan ook een geweldige sneak peak in de DIY world van hand-crafted "Made for China" items. Ik kan het dan ook niet helpen dat ik enigzins medelij krijg met die mainstream Nederlandse merken die denken nog iets te kunnen gaan betekenen op de Chinese consumenten markt met hun "Made in China" producten.  En creatieve collectieven als http://edge.neocha.com/ zullen deze tendens alleen maar versterken.